Askja

Treinreis Kandy – Ella
Vanuit Dalhousie, waar ik startte om Adam’s Peak te beklimmen reisde ik met de bus weer terug naar Hatton. Hatton is een stop op de beroemde treinroute Kandy – Ella. De trein slingert vanaf Kandy ongeveer zeven uur door een wisselend landschap om uiteindelijk in Ella aan te komen. Tijdens de gehele reis zie je spectaculaire uitzichten, passeer je spoorbruggen en ontmoet je bijzondere Sri Lankanen. Het mooiste gedeelte is het traject Nuwara Eliya – Ella wanneer je dwars door de bergen en langs theeplantages rijdt.

Wanneer ik de overvolle trein zie binnenrijden op station Hatton ben ik opgelucht dat er toch nog een aantal mensen uitstappen. Ik wurm mijzelf snel naar binnen en bemachtig een plekje aan het raam. Wat een geluk! De volgende 4,5 uur is het genieten geblazen. Mijn camera houd ik constant in de aanslag en na elke bocht of tunnel is het weer een verrassing wat voor uitzicht je nu weer gaat zien.

Homestays
Hoewel de trein nog doorrijdt naar Badulla stapt vrijwel iedereen uit wanneer we in Ella arriveren. Ik loop in een kwartier, deels via het spoor, naar mijn homestay en word hartelijk ontvangen. Ella staat bekend om haar vele homestays en op weg naar die van mij zie ik er dan ook veel. De keuze is echt reuze en vrijwel allemaal hebben ze een spectaculair uitzicht over de omgeving. Zelf word ik ontvangen door de familie Jeyasekara met een heerlijke lunchmaaltijd en genoeg thee voor een voetbalelftal. Ik verblijf in een apart huisje/appartement dat naast het grote huis van de familie staat en prijs me gelukkig met het mooie uitzicht. Ik zit nog niet buiten de thee op te drinken of ik spot al apen in de fruitboom voor mijn huisje. Wat een bijzondere plek!

Ella Rock
De volgende morgen staat het beklimmen van Ella Rock op het programma. Gelukkig is het meer wandelen dan klimmen want na het beklimmen van Adam’s Peak gisterennacht, word ik wakker met veel spierpijn. De wandeling naar Ella Rock is goed te doen alleen ontbreken duidelijke bordjes. Het eerste stuk loop je over de spoorrails wat volkomen normaal is in Sri Lanka. Daarna volgt een wandeling door de jungle waar ik al snel verdwaal. Gelukkig is de top van Ella Rock vaak te zien en met behulp van Google Maps en een aardige Sri Lankaan kom ik uiteindelijk bij de voet van de berg. Vanaf hier gaat het steil omhoog over een glibberig modderpad. Na een kwartier klimmen kom ik boven aan en begint het gelijk te regenen. Tot zover het uitzicht. De bewolking wordt alle kanten opgeblazen in het dal en dit ziet er spectaculair uit maar ver kijken en mooie foto’s maken is er niet bij.

Little Adam’s Peak
De dag erop besluit ik extra vroeg op pad te gaan want elke dag rond een uur of één trekt het helemaal dicht en gaat het regenen of zelfs onweren. De temperatuur in de omgeving van Ella maakt de wandelingen zeer aangenaam. Het is iets koeler dan in de rest van Sri Lanka en nu ik er ben is het elke dag een aangename 24 graden.

Vandaag ga ik Little Adam’s Peak beklimmen die evenals zijn grote broer bekend staat om prachtige vergezichten. Net als de klim van gisteren naar Ella Rock is het vooral een mooie wandeling, deels door een theeplantage. De route is wel duidelijker aangegeven en het laatste steile stuk is voorzien van goede trappen. Dit keer kom ik boven in de zon en maak ik snel de nodige foto’s. Het meest spectaculaire stuk ligt iets verderop waar het niet alleen rustiger is qua mensen maar het uitzicht veel natuurlijker is met minder bebouwing. Je kijkt vanaf daar richting de Sri Lankaanse zuidkust. De bergen houden op en je kunt dan ook verder weg kijken. Langzaam trekken de wolken tussen de bergen door wat een waanzinnig schouwspel is!

Nine Arches Bridge
Na de beklimming van Little Adam’s Peak loop ik door naar de Nine Arches Bridge. Vrij vertaald dus de brug met de negen bogen. De route die ik nam liep langs het uitzichtpunt over de brug. Het is absoluut de moeite waard om daar langs te lopen en niet alleen bij de brug zelf te kijken. De brug staat er al sinds 1921 en is door de Britten gemaakt toen Sri Lanka nog onderdeel was van het Britse Rijk. Wat ook bijzonder is aan de brug is dat deze, met uitzondering van de spoorlijn, zonder staal gemaakt is. De brug bestaat alleen uit steen en cement.

Net als de rest van de toeristen (het is er vrij druk) wacht ik geduldig op de eerstvolgende trein die langskomt. Iets later dan de dienstregeling aangeeft horen we het geluid van een toeterende trein, gevolgd door het steeds luidere geluid van de trein zelf nog voor deze tussen de bomen door te zien is. Daarna is het enige geluid dat ik hoor van klikkende fotocamera’s! De brug alleen is al mooi maar met daarop een trein waar mensen uithangen maakt het plaatje letterlijk compleet. Oordeel zelf!

Net als de afgelopen dagen neem ik ‘s middags, wanneer het weer begint te regenen, plaats op mijn veranda. Ik check snel de foto’s die ik heb gemaakt en lees daarna weer verder in mijn boek. Uitgerust neem ik de volgende morgen afscheid van de familie Jeyasekara en reis verder in zuidelijke richting. Dit keer niet met de trein maar met één van de sfeervolle Sri Lankaanse bussen op weg naar een nieuw avontuur.